از پنج پیر بسیجی آبادانی که دیگر در میان ما نیستند؛ نوشتم.
توی اتاق محل کارم نشسته بودم؛ چند روز بود که می خواستم مطلبی را بنویسم ولی حال خوبی برای نوشتن نداشتم. همون موقع بود که با صدایی آشنا به خودم اومدم. سرم را بالا کردم و حاج شهاب کرمانی از رزمندگان و جانبازان دوران دفاع مقدس که از پرستاران دلسوز آبادانی است را دیدم. بعد از احوالپرسی و خوش وبش، از درون کیفش، دو قطعه عکس از دوران دفاع مقدس را بیرون آورد و جلویم گذاشت.
با دیدن آن ها شوکه شدم. یکی از تصاویر مربوط به شهید گرانقدر منوچهر کوهی بود که ان شاء الله در نوشتار دیگری به آن عزیز خواهم پرداخت.
تصویر دوم مربوط به سال های 76 می شد اون وقتی که تعدادی از رزمنده های آبادانی در طول مسیر سفر زیارتی مشهد در محلی برای صرف ناهار دور هم جمع شده بودند. خیلی برایم جالب بود؛ یادم افتاد به سخنان نامربوطی در مورد فرار مردم آبادان در آغازین روزهای جنگ زده می شد؛ دلم به درد اومد.
جمعی خودمانی بر سر سفره ای ساده و بی آلایش و کاسه هایکه از جمع صمیمی و با محبت شان خبر می داد. پس تصمیم گرفتم به مناسبت میلاد حضرت امیر علیه السلام و روز پدر یادی از آنان کنم.
از سمت چپ:
- مرحوم علی طالبی فرد، از کارکنان زحمت کش شرکت پالایش نفت که حدود 4 ماه پیش به رحمت ایزدی پیوست. هنوز صدای صلوات های بلند او در نماز جمعه در گوشم است و شعارهایی که در آن ها همیشه به صدام و آمریکا لعنت می فرستاد.
- مرحوم رحیم موسی پور ، سرایدار بازنشسته آموزش و پروش که چند سال پیش و طی یک بیماری طولانی مدت ندای حق را لبیک گفت.
- مرحوم جلال امینیان پدر شهید خسرو امینیان، از آهنگران بنام آبادان و تعمیرکار سپاه ، هنوز میشه صدای پتک های که به روی فنر می زد رو شنید. هر چند زیاد اهل صحبت کردن نبود اما قلب پاکش رو می شد پشت ظاهر سختش احساس کرد.
- مرحوم ؟؟؟ معروف به شیرشکار ، از رانندگان اداره برق جنوب بود و به عنوان راننده تعاون سپاه در حال خدمت به جبهه ها، از اون دسته بختیاری های عزیزی که هر وقت در جمع بچه های رزمنده می نشست از شکارهای دوران جوانی اش می گفت و به همین علت معروف شده بود به شیر شکار ، چه کنم که نامش را از یاد برده ام.
- برادر بزرگوار حاج شهاب کرمانی، که به دوستی او افتخار می کنم.
- مرحوم غریب نخلی، از کارگران سخت کوش پالایشگاه آبادان، علی رغم اینکه لال بود به همراه آقای فیروزی از استادکاران فنی پالایشگاه محسوب می شد.
خداوند ارواح آنان را با شهدا محشور فرماید.
