گاف مشاور آقای رییس جمهور در منطقه آزاد اروند

سلام
ابتدا اجازه بدهید به داستان نیمکت لویی شانزدهم بپردازم؛
روزی لویی شانزدهم در محوطه کاخ خود مشغول قدم زدن بود که سربازی را کنار یک نیمکت در حال نگهبانی دید؛ از او پرسید تو برای چه اینجا قدم میزنی واز چه نگهبانی میدی؟ سرباز دستپاچه جواب داد: قربان من را افسر گارد اینجا گذاشته و به من گفته خوب مراقب باشم! لویی، افسرگارد را صدا زد و پرسید این سرباز چرا این جاست؟ افسرگفت: قربان افسر قبلی نقشه ی قرار گرفتن سربازها سر پست ها را به من داده من هم همان روال کار را ادامه دادم! مادر لویی او را صدا زد و گفت: من علت را می دانم؛ زمانی تو ۳ سالت بود این «نیمکت» را رنگ زده بودند و پدرت به افسرگارد گفت نگهبانی را اینجا بگذارید تا تو روی نیمکت ننشینی و لباست رنگی نشود؛ و از آن روز ۴۱ سال می گذرد و هنوز روزانه سربازی این جا قدم میزند!
گفتنی است در این داستان نویسنده به فلسفه ی عمل تمام شده می پردازد و به ادامه ی عمل فاقد منطق اشاره می کند.

در زمان سفر ترکان دبیر شورای مناطق آزاد کشور به آبادان ، برنامه زنده بهارانه که به همت کارگروهی متشکل از صداو سیما و منطقه آزاد اروند هر شب به مدت یک ساعت به صورت زنده اجرا می شد. به یمن ورود مشاور ارشد مدت زمان بخش افزایش پیدا کرد. نامبرده ضمن حضور در بهارانه و گفتگو با مردم از استفاده بهینه از ظرفیت های رودخانه اروند سخن گفت و ضمن پاسخگویی به سووالات طرح شده، اظهارات بسیار جالبی نمودند.

ترکان،برای محکم نمودن بحث نیز حکایت «لویی شانزدهم» را به نام «ناصرالدین شاه» قالب و به مخاطبین القاء نمودند که عدم برچیدن دژ مرزی و استقرار تیربارها همانند همان قضیه ی نیمکت است. و در ادامه مدعی شدند: ۲۵ سال است جنگ تمام شده و در آن طرف اروند رود دارند ویلا می سازند، زندگی به خوبی جریان دارد و در طرف دیگر اروند تأخیر شده، در اینطرف آرایش نظامی ست  و در آن طرف آرایش اقتصادی وجود دارد و خواستار جمع آوری دژ نیروهای نظامی و جایگزینی مرزبانی شد.

لازم است جناب آقای مشاور که از حقوقدان های دولت تدبیر و امید به شمار می رود به امورات اقتصادی بپردازد و مسئله تأمین امنیت کشور را به سرهنگ ها واگذارد. در حال حاضر علیرغم وجود نیروی نظامی به دلیل گستردگی نوار مرزی شاهد ورود انواع سلاح و مهمات از نقاط کور هستیم و در استان های عراقی همجوار  نیز ارتش عراق در حال نبرد با گروه های مسلح و جیره خوار به اصطلاح امارات شام و عراق می باشد، دراین وضعیت آیا این به صلاح کشور است که ما نسبت به برچیدن دژ مرزی که با هزینه هنگفت و بعد از پایان جنگ ساخته شده است بپردازیم.

کجا بودید که ببینید جوانان غیور آبادانی برای دفاع از شهرشان جان پناهی نداشتند که از تیررس بعثیان در امان باشند.
خوب است دولتمردان به جای خواسته های غیر منطقی خود به فکر عمران و آبادانی شهرهای سرافراز خرمشهر و آبادان باشندو حداقل آنچه را که آن ها گردشگری حلال نام گذاشته اید را در اروند صغیر عملی ساخته و اگر توانستند آن منطقه کوچک را مدیریت نمایند بعد به فکر ایجاد محدوده ای به طول ۵۰ کیلومتر در اروند کبیر باشند.

در پایان یادآوری می کنم جناب آقای مشاور ارشد، یقین داشته باش که مجموعه ستاد کل نیروهای مسلح نسبت به شرایط منطقه ای اشرافیت کامل داشته و در هر زمانی که مصلحت ایجاب کند؛ فلسفه ی عمل تمام شده است به کسی اجازه عمل فاقد منطق را نخواهند داد.

یاعلی
چشم خردلی