مدیریت دفاع فرهنگی

چه بسا خط مقدم امروز، بیشتر از دوران جنگ و انقلاب، نیازمند سربازانی جان فدا وایثار گر هست.

متاسفانه،برخی براین باورند که فقط در دورانی مثل دوران دفاع مقدس و یا دوران مبارزات انقلاب، فرصت ادای تکلیف و حضور در عرصه های مبارزه و جهاد وجود داشت،اما زهی خیال باطل که این گمانی صد در صد اشتباه است.چرا که برای اهل حق و حقیقت، مبارزه و جهاد همواره باقی و پا بر جاست و تنها تفاوت دوره کنونی ما با دوران دفاع مقدس آن است که در واقع امروز حوزه های امتحانی ما تغییر یافته اند اما در عین حال امتحان همچنان باقیست و چه بسا خط مقدم امروز، بیشتر از دوران جنگ و انقلاب، نیازمند سربازانی جان فدا وایثار گر هست.
بهرحال برای مبارزه دراین حوزه جدید امتحانی،افراد بیش از هر چیز نیازمند داشتن بصیرت وآگاهی هستند و در واقع رسالت خطیر امروز ما در جبهه جهادفرهنگی،تمرکز بر 3 نکته اساسی است:
1.مواظب باشیم که خودمان نلغزیم.
2.دست دوستانمان را بگیریم.
3.دست کسانی را که لغزیده اند بگیریم و بلند کنیم.
در این باره در قرآن کریم آمده است:"و من احیاها فکانما اجبا الناس جمیعا"یعنی
"هر کس یک نفر را زنده کند انگار تمام مردم دنیا را زنده کرده است"
در هر صورت،در این رابطه باید دانست که کار فرهنگی در واقع نوعی معامله با خداست،پس چگونه می توانیم انتظار کسب رضایت خدا را در زندگی داشته باشیم بدون آنکه در این راه مجاهدت و تلاش لازم را بعمل آوریم و با خدا معامله کنیم.
ابزار کار فرهنگی ایده ال اسلام ونظام اسلامی، ابزاری نیستند که بر مبنای تفکرات مادی و الحادی بشر کنونی و پوچ انگاری سرنوشت انسان در جوامع غربی،تبلیغ و ترویج می شوند،ابزار پوچ و بی محتوایی که همواره لودگی و لذت طلبی بی ارزش را ترویج کرده و به رشد شخصیت انسانی افراد منتهی نمی شود.
جهت اتخاذ روش های مناسب تعلیم و تربیت،در وهله نخست باید اهداف ما روشن و مشخص باشد،زیرا که تنها با در نظر گرفتن این اهداف است که میتوان راه رسیدن به آن را تعیین کرده و مشخص نمود که توسط چه ابزار و روش هایی می توان به قله هدف نزدیک تر شد.
ویژگی های اساسی یک کار فرهنگی:
1.با توجه به جنبه های مختلف رشد و ترقی انسان ها تدوین شده باشند.
2.منجر به ایجاد تغییرات عمده در افکار،عقاید و طرز تلقی افراد به مسایل مهم زندگی گردد.
3.هماهنگ با هنجارهای جامعه و ایدال های اجتماعی و فرهنگی محیط باشد.
4.قابل فهم، جامع و اجرایی باشند.
براین اساس،اگر در چشم انداز فرا روی خود،اهداف تربیتی متعالی اسلام را ترسیم کرده باشیم هرگز از مسیر ایده ال کار فرهنگی، خارج نخواهیم شد و همواره تلاش خواهیم کرد که در این راه ارزشمند،گران بهإ وپر اجر،استوار قدم برداریم.
امروز نبرد اصلی ما با دشمن در واقع،یک نبرد فرهنگی است و در این نبرد نابرابر،خاکریز وسنگر اصلی ما، همان فرهنگ ماست و رسالت خطیر ما جهت حفظ و حراست از این سنگر و خاکریز در مقابل هجوم دشمنان ایجاب می کند که این مهم را جدی گرفته و با تمام قوا به انجام آن بپردازیم.
در این باره چنین به نظر میرسد که در شرایط فعلی ما باید در عرصه خطیر،یعنیعرصه انجام کار فرهنگی،مطابق این دیدگاه ارزشمند امام خامنه ای به کار ورود پیدا کنیم که معتقدند هر کسی در هر جا ماموریتی را بر عهده می گیرد فکر کند که آن جا مرکز دنیاست وآن کار،تنها کار روی زمین مانده ای است که باید به بهترین نحو انجام شود.

یا علی

چشم خردلی

گاف مشاور آقای رییس جمهور در منطقه آزاد اروند

سلام
ابتدا اجازه بدهید به داستان نیمکت لویی شانزدهم بپردازم؛
روزی لویی شانزدهم در محوطه کاخ خود مشغول قدم زدن بود که سربازی را کنار یک نیمکت در حال نگهبانی دید؛ از او پرسید تو برای چه اینجا قدم میزنی واز چه نگهبانی میدی؟ سرباز دستپاچه جواب داد: قربان من را افسر گارد اینجا گذاشته و به من گفته خوب مراقب باشم! لویی، افسرگارد را صدا زد و پرسید این سرباز چرا این جاست؟ افسرگفت: قربان افسر قبلی نقشه ی قرار گرفتن سربازها سر پست ها را به من داده من هم همان روال کار را ادامه دادم! مادر لویی او را صدا زد و گفت: من علت را می دانم؛ زمانی تو ۳ سالت بود این «نیمکت» را رنگ زده بودند و پدرت به افسرگارد گفت نگهبانی را اینجا بگذارید تا تو روی نیمکت ننشینی و لباست رنگی نشود؛ و از آن روز ۴۱ سال می گذرد و هنوز روزانه سربازی این جا قدم میزند!
گفتنی است در این داستان نویسنده به فلسفه ی عمل تمام شده می پردازد و به ادامه ی عمل فاقد منطق اشاره می کند.

در زمان سفر ترکان دبیر شورای مناطق آزاد کشور به آبادان ، برنامه زنده بهارانه که به همت کارگروهی متشکل از صداو سیما و منطقه آزاد اروند هر شب به مدت یک ساعت به صورت زنده اجرا می شد. به یمن ورود مشاور ارشد مدت زمان بخش افزایش پیدا کرد. نامبرده ضمن حضور در بهارانه و گفتگو با مردم از استفاده بهینه از ظرفیت های رودخانه اروند سخن گفت و ضمن پاسخگویی به سووالات طرح شده، اظهارات بسیار جالبی نمودند.

ترکان،برای محکم نمودن بحث نیز حکایت «لویی شانزدهم» را به نام «ناصرالدین شاه» قالب و به مخاطبین القاء نمودند که عدم برچیدن دژ مرزی و استقرار تیربارها همانند همان قضیه ی نیمکت است. و در ادامه مدعی شدند: ۲۵ سال است جنگ تمام شده و در آن طرف اروند رود دارند ویلا می سازند، زندگی به خوبی جریان دارد و در طرف دیگر اروند تأخیر شده، در اینطرف آرایش نظامی ست  و در آن طرف آرایش اقتصادی وجود دارد و خواستار جمع آوری دژ نیروهای نظامی و جایگزینی مرزبانی شد.

لازم است جناب آقای مشاور که از حقوقدان های دولت تدبیر و امید به شمار می رود به امورات اقتصادی بپردازد و مسئله تأمین امنیت کشور را به سرهنگ ها واگذارد. در حال حاضر علیرغم وجود نیروی نظامی به دلیل گستردگی نوار مرزی شاهد ورود انواع سلاح و مهمات از نقاط کور هستیم و در استان های عراقی همجوار  نیز ارتش عراق در حال نبرد با گروه های مسلح و جیره خوار به اصطلاح امارات شام و عراق می باشد، دراین وضعیت آیا این به صلاح کشور است که ما نسبت به برچیدن دژ مرزی که با هزینه هنگفت و بعد از پایان جنگ ساخته شده است بپردازیم.

کجا بودید که ببینید جوانان غیور آبادانی برای دفاع از شهرشان جان پناهی نداشتند که از تیررس بعثیان در امان باشند.
خوب است دولتمردان به جای خواسته های غیر منطقی خود به فکر عمران و آبادانی شهرهای سرافراز خرمشهر و آبادان باشندو حداقل آنچه را که آن ها گردشگری حلال نام گذاشته اید را در اروند صغیر عملی ساخته و اگر توانستند آن منطقه کوچک را مدیریت نمایند بعد به فکر ایجاد محدوده ای به طول ۵۰ کیلومتر در اروند کبیر باشند.

در پایان یادآوری می کنم جناب آقای مشاور ارشد، یقین داشته باش که مجموعه ستاد کل نیروهای مسلح نسبت به شرایط منطقه ای اشرافیت کامل داشته و در هر زمانی که مصلحت ایجاب کند؛ فلسفه ی عمل تمام شده است به کسی اجازه عمل فاقد منطق را نخواهند داد.

یاعلی
چشم خردلی